حاج خانم می خواست بره حمام که ترگل ورگل بشه . تازه لباس هاش رو در آورده بود و می خواست آب بریزه رو سرش که شنید زنگ در خونه رو می زنند.

تند و سریع لباسش رو می پوشه و میره دم در و می بینه که حاجی براش توسط یکی از شاگردهاش میوه فرستاده بوده. دوباره میره تو حمام و روز از نو روزی از نو که می بینه باز زنگ در رو زدند. باز لباس می پوشه میره دم در و می بینه اینبار پستچی اومده و نامه آورده.

بار سوم که می ره تو حمام، دستش رو که روی دوش می ذاره ، باز صدای زنگ در رو می شنوه. از پنجره ی حمام نگاه می کنه و می بینه حسن آقا کوره ست. بنابراین با خیال راحت همون جور لخت میره پشت در و در رو برای حسن آقا باز می کنه.

حاج خانوم هم خیالش راحت بوده که حسن آقا کوره، در رو باز می کنه که بیاد تو چون از راه دور اومده بوده و از آشناهای قدیمی حاج آقا و حاج خانوم بوده. درضمن حاج خانوم می بینه که حسن آقا با یه بسته شیرینی اومده بنده خدا.

تعارفش میکنه و راه میافته جلو و از پله ها میره بالا و حسن آقا هم به دنبالش.

همون طور لخت و عریون میشینه رو کاناپه و حسن آقا هم روبروش. میگه: خب خوش اومدی حسن آقا. صفا آوردی! این طرفا؟

حسن آقا سرخ و سفید میشه و جواب میده: والله حاج خانوم عرض کنم خدمتتون که چشمام رو تازه عمل کردم و اینم شیرینیشه که آوردم خدمتتون

یه دل دارم پر درده ، یه دل دارم که غمگینه
یه دل دارم که می لرزه ، یه غم داره که سنگینه

همَش تنهایی و غربت ، همَش تاریکی و ظلمت
همش می گفت دوسش داره ، همش نامردی و ذلت

شبایی که دلم تنهاست ، نمی فهمی که دلگیرم
یه شب وقتی همه خوابن ، منم میزارم و میرم

دلم دیگه نمی تونه ، نمیمونه تو این خونه
ولی وقتی که پیشت بود ، نفهمیدی چی میخونه

دیگه میره اون از دنیا ، نمیمونه توی غمها
دیگه خیلی واسش دیره ، میترسه اون توی شبها

شبایی که دلم تنهاست ، نمی فهمی که دلگیرم
یه شب وقتی همه خوابن ، منم میزارم و میرم

امروز باز هم از دیدن نگاه پرمهرت محروم بودم ، باز هم دستات رو تو دستام احساس نکردم و چیزی از گرمای وجودت تو اعماق دلم نبود . تا کی به دوریت خو کنم و تا کی چهره ی زیبات رو از خودم محروم کنم . تا کی از آغوش مهربونت تنها یک خاطره تو ذهنم باش که هر شب به یاد همون بخوابم !؟

یه روزایی هر کار که میشد و از هر جا که زده میشدم میومدم پیشه تو تا آرامش بگیرم اما امروز .... امروز تو نبودت آرامشو ازم گرفتی .... !!!

شاید دلت تنگ شده باشه ، شاید چشات از دوری خسته شده باشه ، شاید قلبت دیگه تحمل دلتنگی رو نداشته باشه ، شاید ،شاید ، شاید و شاید ..... . اما نه ، این ها همه دلخوشی های ساده ی من است که در تاریکی های نبودت راه آینده رو به من نشون میده ... آینده ای که بی تو وجود نداره .... .

یه روزی تنها چیزی که آرومم میکرد بغل کردن تو بود ، گرفتن دستات بود .... . یه روزی فقط من بودم و تو ... اما حالا فقط من موندم و یه عالمه غم که تو دلم سنگینی میکنه،من و یه قلبه خسته،

من و تنهایی

گاو ماما می کرد

گوسفند بع بع می کرد

سگ واق واق می کرد

و همه با هم فریاد میزدند حسنک کجایی

شب شده بود اما حسنک به خانه نیامده بود.حسنک مدت های زیادی است که به خانه نمی آید.او به شهر رفته و در آنجا شلوار جین و تی شرت های تنگ به تن می کند.او هر روز به جای غذا دادن به حیوانات جلوی آینه به موهای خود ژل می زند.

موهای حسک دیگر مانند پشم گوسفند نیست چون او به موهای خود گلت می زند.

دیروز که حسنک با کبری چت می کرد.کبری گفت تصمیم بزرگی گرفته است.کبری تصمیم داشت حسنک را رها کند و دیگر با او چت نکند چون او با پتروس چت می کرد.پتروس همیشه پای کامپیوترش نشسته بود و چت می کرد.پتروس دید که سد سوراخ شده اما انگشت او درد می کرد چون زیاد چت کرده بود.او نمی دانست که سد تا چند لحظه دیگر میشکند.پتروس در حال چت کردن غرق شد.

برایمراسم دفن او کبری تصمیم گرفت با قطار به آن سرزمین برود اما کوه روی ریل ریزش کرده بود.ریز علی دید که کوه ریزش کرده اما حوصله نداشت.ریزعلی سردش بود و دلش نمیخواست که لباسش را درآورد.ریزعلی چراغ قوه داشت اما حوصله دردسر نداشت.قطار به سنگ ها برخورد کرد و منفجر شد و کبری و مسافران قطار مردند .

اما ریز علی بدون توجه به خاه رفت.خانه مثل همیشه سوت و کور بود.الان چند سالی است که کوکب خانم همسر ریزعلی مهمان ناخوانده ندارد او حتی مهمان خوانده هم ندارد.او اصلا حوصله مهمان ندارد.او پول ندارد که شکم مهمان ها را سیر کند.

او در خانه تخم مرغ و پنیر دارد اما گوشت ندارد.

او کلاس بالایی دارد.او فامیل های پولداری دارد .

بی قرارم واسه چشمات

بیا با من مدارا کن که من مجنونم و مستم
اگر از عاشقی پرسی بدان دلتنگ آن هستم

بیا با من مدارا کن که دل غمگین و جان خستم
اگر از درد من پرسی بدان لب را فرو بستم

من مَردَم

با دستانی که به ظرافت ِ دستان تو نیستند

با صورتی تیغ تیغی ، که به نرمی ِ گونه های ِ تو نمی رسند

با قلبی پُر از عشق

شاید اشکهایم ساده نریزند

 

 

شاید صدایم با یک طعنه ، راحت نلرزد

 

 

امــــا

 

 

با همان دستان ِ زبرم ، نوازشت می کنم

 

 

با همان صورت ِ زبرم میبویمت

 

 

و با قلب ِ عاشقم و با اشکهایی که پنهانی می ریزند

 

 

با صدایی"لرزان" می گویم

 

 

دوستت دارم

 

گاهی ، وقت خداحافظی از کسی

امشب در خلوت تنهایی ام آهسته بی تو گریستم

کاش صدای هق هق گریه ام را باد به تو می رساند…

تا بدانی که بی تو چه میکشم

کاش قاصدک به تو می گفت که در غیاب تو

رودی از اشک به راه انداخته ام….

و کاش پرنده ی سوخته بال عاشق از جانب من

به تو این پیغام را می رساند که:

امید و آرزوهایم بی تو آهسته آهسته

در حال فرو ریختن است ...

بی اعتمادم کن به همه ی دنیا اینکه با من باش
کنار من تنها، کنار من تنها، کنار من تنها
از اولین جملت، فهمیده بودم زود
عشق های قبل از تو سوء تفاهم بود
اونقدر می خوامت همه باهات بد شن
با حسرت هر روز از کنار ما رد شن
حالم عوض میشه، حرف تو که باشه
اسم تو بارونه، عطر تو همراشه
اون گوشه از قلبم، که مال هیچکس نیست
کی با تو آروم شد، اصلا مشخص نیست

عشق یعنی مستی و دیوانگی
عشق یعنی با جهان بیگانگی
عشق یعنی شب نخفتن تا سحر
عشق یعنی سجده با چشمان تر
عشق یعنی در جهان رسوا شدن
عشق یعنی اشک حسرت ریختن
عشق یعنی لحظه های التهاب
عشق یعنی لحظه های ناب ناب
عشق یعنی قطره و دریا شدن
عشق یعنی دیده بر در دوختن
عشق یعنی در فراقش سوختن

خدا: بنده ی من نماز شب بخوان و آن یازده رکعت است.

بنده: خدایا...! خسته ام... نمی توانم...!!

خدا: بنده ی من، دو رکعت نماز شفع و یک رکعت نماز وتر بخوان.

بنده: خدایا! خسته ام برایم مشکل است نیمه شب بیدار شوم.

خدا: بنده ی من قبل از خواب این سه رکعت را بخوان.

بنده: خدایا! سه رکعت زیاد است...

خدا: بنده ی من فقط یک رکعت نماز وتر بخوان.

بنده: خدایا! امروز خیلی خسته ام! آیا راه دیگری ندارد؟؟

خدا: بنده ی من قبل از خواب وضو بگیر و رو به آسمان کن و بگو یا الله.

بنده: خدایا! من در رختخواب هستم اگر بلند شوم خواب از سرم می پرد!

خدا: بنده ی من همانجا که دراز کشیده ای تیمم کن و بگو یا الله.

بنده: خدایا! هوا سرد است... نمی توانم دستانم را از زیر پتو در بیاورم.

خدا: بنده ی من در دلت بگو یا الله ما نماز شب برایت حساب می کنیم.

بنده اعتنایی نمی کند و می خوابد...

خدا: ملائکه ی من! ببینید...!!!

من آنقدر ساده گرفته ام اما او خوابیده است...

چیزی به اذان صبح نمانده، او را بیدار کنید...

دلم برایش تنگ شده است امشب با من حرف نزده...

ملائکه: خداوندا! دوباره او را بیدار کردیم اما، باز خوابید...

خدا: ملائکه ی من در گوشش بگویید: پروردگارت متنظر توست!!!

ملائکه: پروردگارا! باز هم بیدار نمی شود!

خدا: اذان صبح را می گویند، هنگام طلوع آفتاب است...

ای بنده ی من، بیدار شو نماز صبحت قضا می شود...

خورشید از مشرق سر بر می آورد...

ملائکه: خداوندا! نمی خواهی با او قهر کنی؟؟

خدا: او جز من کسی را ندارد...

                                  شاید توبه کرد!!!

چرا نگران فردا باشم؟؟

آنکس که همه ی عمر از من مراقبت کرده است...

آیا فردا مراقب من نخواهد بود؟؟

پرستوی فراری از بهارم

یک امشب میهمان این دیارم

چو ماه از پشت خرمن ها برآید

به دیدارم بیا چشم انتظارم

به من گفتی که دل دریا کن ای دوست

همه دریا ازآن ما کن ای دوست

دلم دریا شد و دادم به دستت

مکش دریا بخون پروا کن ای دوست

متابان گیسوان در همت را

بشوی ای رود دلواپس غمت را

تن از خورشید پرکنورنه این شب

بیا لاید همه  پیچ و خمت را

تن بیشه پراز مهتاب امشب

پلنگ کوه ها در خواب امشب

به هر شاخی دلی سامان گرفته

دل من در تنم بی تابه امشب

کنار چشمه ای بودیم در خواب

تو باجامی ربودی ماه از آب

چونوشیدم از ان جام گوارا

تونیلوفر شدی من اشک مهتاب

همچونی مینالم از سودای دل

آتشی درسنه دارم جای دل

من که با هرداغ پیدا ساختم

سوختم ازداغ نا پیدای دل

همچو موجم یک نفس آرام نیست

بس که طوفان زا بود دریای دل

دل اگر از من گریزد,وای من

غم اگر از دل گریزد,وای دل

ما زه رسوای بلند آوازه ایم

نامورشد,هرکه شد رسوای دل

خانه مور است و منزلگاه بوم

آسمان باهمت والای دل

گنج منعم خرمن سیم و زر است

گنج عاشق گوهر یکتای دل

درمیان اشک نوامیدی "رهی"

خندم از اومیدواری های دل.

در راهت ای جان جهان,تا کی زجان پرواکنم؟

دریا چومیخواند مرا,باقطره چون سوداکنم

گر خاک میخواهد مرا,یکبار خاکسترشوم

ور بحر میخواهی مرا,این دیده را دریاکنم

اندر رهت ای بی نشان!دورم بسی ازکاروان,

ای قافله سالارجان رحمی که ره پیدا کنم

بیکینه باشد سینه ام,صافی بود آیینه ام

دست طلب بردل نهم,دیده سوی بالا کنم

بادم,مترسان ز آتشم,من شعله دربر می کشم

بحرم,مبین من خاموشم,گرجوشمی غوغا کنم

چون صبح دارم یک نفس,وز حسرت دیداروبس

یک جلوه ام بنمای و بس,بگذارتماشاها کنم

چون شمع میسوزم زجان,اشکم روان,سوزم به جان

با"زهره"گو درعاشقی,من خویش را رسوا کنم

خوصوصیات آقاپسرا ودخترخانم ها از14سالگی تا28سالگی

بروعضو شوبیاببین

فقط دریا دلش آبی تر از من بود
ومن از دریا;دلم دریا
فقط این را ندانستم
چرا گشتم چنین تنهاتر ازتنها
به هرآبی شدم آتش
به هرآتش شدم آبی
به هرآبی شدم ماهی
به هر ماهی شدم دامی
به هر نامحرمی ساقی
به هرساقی می باقی
وتو این راندانستی
چرا گشتم چنین عاصی
چرا مهتاب شد سنگ صبورم
چرا بستند پرهای غرورم
چراآینه ها راخاک کردن
مر از رنگ شب سیراب کردند

تاکه بود نبود کسی

کشت ما را غم بی هم نفسی

تا که رفتیم همه یار شدند

خفته ایم و همه بیدار شدند

قدر ایینه بدانیم چو هست

نه در انوقت که افتاد و شکست

در حیرتم از مرام این مردم پست

این طایفه زنده کش مرده پرست

تا که هست به ذلت بکشندش به جفا

تا رفت به عزت ببرندش سر دست

اه می ترسم شبی رسوا شوم

بدتر از رسواییم تنها شوم

اه از ان تیر و از ان روی و کمند

پیش رویم خنده پشت سرم پوزخند

شروع میشوم از پشت شیشه ها کم کم

هنوز گونه تو خیس نیست می فهمم

هنوز نیست ولی خیس می شود نم نم

همیشه منتظرت هستم و تو امده ای

تو از چه سمت می ایی که من نمی فهمم

چقدر ساده گرفتیم دیدن هم را

چه بی مقدمه رفتیم تا ته این غم

کمی دوام بیاور که از همه سیرم

کمی دوام بیاور به خاطر من هم

چه حال و روز خرابی .کسی نمی فهمد

دلم گرفته به اندازه همه عالم....