در راهت ای جان جهان,تا کی زجان پرواکنم؟

دریا چومیخواند مرا,باقطره چون سوداکنم

گر خاک میخواهد مرا,یکبار خاکسترشوم

ور بحر میخواهی مرا,این دیده را دریاکنم

اندر رهت ای بی نشان!دورم بسی ازکاروان,

ای قافله سالارجان رحمی که ره پیدا کنم

بیکینه باشد سینه ام,صافی بود آیینه ام

دست طلب بردل نهم,دیده سوی بالا کنم

بادم,مترسان ز آتشم,من شعله دربر می کشم

بحرم,مبین من خاموشم,گرجوشمی غوغا کنم

چون صبح دارم یک نفس,وز حسرت دیداروبس

یک جلوه ام بنمای و بس,بگذارتماشاها کنم

چون شمع میسوزم زجان,اشکم روان,سوزم به جان

با"زهره"گو درعاشقی,من خویش را رسوا کنم

خوصوصیات آقاپسرا ودخترخانم ها از14سالگی تا28سالگی

بروعضو شوبیاببین

فقط دریا دلش آبی تر از من بود
ومن از دریا;دلم دریا
فقط این را ندانستم
چرا گشتم چنین تنهاتر ازتنها
به هرآبی شدم آتش
به هرآتش شدم آبی
به هرآبی شدم ماهی
به هر ماهی شدم دامی
به هر نامحرمی ساقی
به هرساقی می باقی
وتو این راندانستی
چرا گشتم چنین عاصی
چرا مهتاب شد سنگ صبورم
چرا بستند پرهای غرورم
چراآینه ها راخاک کردن
مر از رنگ شب سیراب کردند

تاکه بود نبود کسی

کشت ما را غم بی هم نفسی

تا که رفتیم همه یار شدند

خفته ایم و همه بیدار شدند

قدر ایینه بدانیم چو هست

نه در انوقت که افتاد و شکست

در حیرتم از مرام این مردم پست

این طایفه زنده کش مرده پرست

تا که هست به ذلت بکشندش به جفا

تا رفت به عزت ببرندش سر دست

اه می ترسم شبی رسوا شوم

بدتر از رسواییم تنها شوم

اه از ان تیر و از ان روی و کمند

پیش رویم خنده پشت سرم پوزخند

شروع میشوم از پشت شیشه ها کم کم

هنوز گونه تو خیس نیست می فهمم

هنوز نیست ولی خیس می شود نم نم

همیشه منتظرت هستم و تو امده ای

تو از چه سمت می ایی که من نمی فهمم

چقدر ساده گرفتیم دیدن هم را

چه بی مقدمه رفتیم تا ته این غم

کمی دوام بیاور که از همه سیرم

کمی دوام بیاور به خاطر من هم

چه حال و روز خرابی .کسی نمی فهمد

دلم گرفته به اندازه همه عالم....

من که میدانم شبی عمرم به پایان میرسد

نوبت خاموشیم سهل و آسان میرسد

من که میدانم که تا سرگرم بزم هستی ام

مرگ ویرانیگر چه بی رحم وشتابان میرسد

"پس چرا,پس چراعاشق نباشم"

من که میدانم به دنیا عتباری نیست نیست

بین مرگ و آدمی قول و قراری نیست نیست

من که میدانم اجل نا خوانده و بی دادگر

سرزده می آید و راه فراری نیست نیست

"پس چرا ,پس چرا عاشق نباشم"

من که میدانم شبی عمرم به پایان میرسد

نوبت خاموشیم سهل و آسان میرسد

"پس چرا ,پس چرا عاشق نباشم"

پس چرا...

تورا من زهر شیرین خوانم ای عشق

کانامی خوش تراز اینت ندانم

وگر;هرلحظه;رنگی تازه گیری

به غیراز زهرشیرینت نخوانم

توزهری زهر گرم سینه سوزی

توشیرینی که شورهستی از توست

شراب جام خورشیدی که جان را

نشاط ازتو,غم از تو,مستی از توست

به آسانی مرا از من ربودی

درون کوره غم آزمودی

دلت آخر به سر گردانیم سوخت

نگاهم را به زیبای گوشودی

بسی گفتند:دل ازعشق برگیر!

که:نیرنگ است و افسون است و جادوست!

ولی مادل به او بستیم ودیدیم

که اوزهراست اما...نوش داروست!

چه غم دارم که این زهر تب آلود

تنم را درجدای میگدازد

از آن شادم که در هنگام درد

غمی شیرینی دلم را مینوازد

اگر مرگم به نامردی نگیرد:

مرا مهر تو در دل جاودانی است

وگر عمرم به ناکمی سرآید

تورا دارم که مرگم زندگانیست